مصائب فوتبالی در شهر هویزه؛ از زمین سفت و سوخته تا بی‌مهری مسئولان!
تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۶۴۲۰۱
ایسنا/خوزستان مالک باشگاه آزادگان هویزه نسبت به عدم رسیدگی مسوولان خوزستان به تنها مجموعه ورزشی این شهرستان انتقاد کرد.
عیسی حامدی در گفت‌وگو با ایسنا با انتقاد از وضعیت تنها مجموعه ورزشی شهر هویزه، اظهار کرد: زمین چمن مجموعه ورزشی شهدای هویزه که زیر نظر اداره ورزش و جوانان شهرستان است، در سال ۸۶ در جهت بازسازی تخریب شد و خاک آن را برداشتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: این زمین چمن سفت و پر از خار و بخشی از آن هم سوخته است. بیش از ۱۵ سال است که زمین بازسازی شده است اما تاکنون یک بازی رسمی هم در آن انجام نشده است، در حالی که این ورزشگاه اولین ورزشگاه هویزه بعد از دوران جنگ محسوب می‌شود. ضمن این که در حال حاضر نورافکن‌های زمین چمن مجموعه ورزشی دکوری بوده و مشکل برق آن حل نشده است.
وی خاطرنشان کرد: ما در باشگاه آزادگان هویزه روی رده‌های سنی پایه نیز کار می‌کنیم و متأسفانه بازیکنانمان به خاطر شرایط بد زمین مصدوم می‌شوند و مربیان هم می‌گویند با این شرایط نمی‌توان کار کرد. باشگاه آزادگان تنها باشگاه مجوزدار شهرستان در بخش پایه است که متأسفانه زمین چمن نداریم. البته با آقای بنی‌تمیم، مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان در خصوص وضعیت زمین چمن شهدای هویزه صحبت کردیم که گفت اعتبار بیاید بازسازی این زمین چمن در اولویت است. ما حتی این موضوع را هم مطرح کردیم که باید از حق آلایندگی شرکت‌های نفتی موجود در شهر هویزه به ما کمک شود.
وی ادامه داد: یک زمین چمن دیگر در شهر هویزه وجود دارد که متعلق به شهرداری است اما بیشتر مواقع در اختیار پیشکسوتان قرار دارد. در هر صورت استعداد فوتبالی در شهر هویزه فراوان است اما امکانات صفر است. در حالی این شرایط را داریم که در باشگاه آزادگان فقط روی مقوله ورزش نوجوانان و جوانان کار نمی‌کنیم و کلاس‌های قرآنی، اخلاق و کمک درسی و نیز کارهای فرهنگی زیادی انجام می‌دهیم و حتی در کنکور امسال دو، سه بازیکن ما در رشته‌های پزشکی پذیرفته شدند. بر اساس این اقدامات و اینکه هدف باشگاه ما محرومیت‌زدایی و شکوفایی استعدادها در زمینه‌های فرهنگی و ورزشی است انتظار داریم مسئولان بهتر به ما رسیدگی کنند.
حامدی خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین میدان نفتی در هویزه قرار دارد و نیز شرکت‌هایی از جمله نفت و گاز اروندان، و پتروپارس را هم در شهرستان داریم که متأسفانه در قبال تعهدات اجتماعی خود هیچ کمکی به ما نمی‌کنند. حق آلایندگی را به شهرداری می‌دهند اما شهردار می‌گوید ورزش جزو بخش‌هایی که از بودجه حق آلایندگی استفاده کند، نمی‌شود و استاندار و معاون وی حق این کار را به ما نمی‌دهند. من معتقدم پول وجود دارد اما نمی‌دانم چرا اراده‌ای برای خدمت نیست و شهرداری قانع نمی‌شود. به هر حال باید کار اصولی برای مجموعه ورزشی شهدای هویزه انجام شود.
وی تاکید کرد: هویزه محروم نیست و منابع نفتی دارد اما مظلووم است و با عدم رسیدگی مسئولان و همچنین شرکت‌های نفتی مواجه ایم. من حتی برای بیت رهبری و دفتر ریاست جمهوری نامه نوشته‌ام تا به ما کمک کنند اما فقط سال گذشته شرکت خاتم‌الانبیاء ۱۵ میلیون تومان به ما کمک کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی ورزشی اخبار ورزشی خوزستان فوتبال باشگاه آزادگان مجموعه ورزشی شهر هویزه زمین چمن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۶۴۲۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از ۵۳ سال تدریس و مهری ماندگار
بیش از ۵۰ سال از عمر خود را به آموزش و تدریس مشغول بوده است، اما هنوز پر انرژی سر کلاس درس می‌رود و خستگی برایش معنایی ندارد، معلمی که گرد پیری روی موهایش نشسته و هم‌چون پدری مهربان از به ثمر نشستن تلاش‌هایش می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، معلمان نمادی از علم و دانش و از مؤثرترین نیروها در تربیت دانش‌آموزانی کنجکاو، دانا و جویای علم هستند، آن‌ها منابع آگاهی، روشن‌نگری و روشن‌فکری به حساب می‌آیند که دانش‌آموزان را با خرد خود تغذیه می‌کنند، مهارت‌های واقعی داشتن یک زندگی موفق را به کودکان آموزش می‌دهند و به نسل‌های آینده جامعه کمک می‌کنند تا مسیر دقیق و صحیح زندگی را کشف کنند.
دوازدهم اردیبهشت همزمان با شهادت استاد مرتضی مطهری، در تقویم رسمی ایران به عنوان روز معلم نام‌گذاری شده است و هدف از این نام‌گذاری قدردانی از زحمات و خدمات این استاد بزرگ و ارج نهادن به جایگاه والای معلم است، به همین مناسبت گفت‌وگویی داشتیم با حبیب توحیدی، معلمی که پس از گذشت سال‌ها آموزش و تدریس همچنان با انگیزه و علاقه خاصی در کلاس درس حاضر می‌شود.
وی در خصوص مسیر زندگی خود این گونه اظهار می‌کند: در کرمانشاه متولد شدم و تا هنگام دریافت مدرک دیپلم در آنجا زندگی می‌کردم، مدرک لیسانس را در تهران گرفتم و از همان بدو ورود به دانشکده به آموزش علاقه داشتم و با توجه به اوقات فراغتی که در طول هفته وجود داشت، به اداره آموزش‌وپرورش یکی از نواحی تهران مراجعه کردم و آن‌ها با استقبال گرمی که داشتند، ساعاتی از هفته را برای تدریس اختصاص دادند تا با حضور در کلاس‌های دبیرستان به تدریس و آموزش دانش‌آموزان بپردازم.
این معلم فعال و پرانرژی می‌گوید: از همان دوران دانشجویی علاقه‌مند به آموزش و شغل معلمی بودم و با اظهار لطفی که دانش‌آموزان نسبت به معلمشان داشتند، از همان زمان تصمیم گرفتم به‌صورت جدی‌تر و مستمر همین کار را ادامه دهم، همچنین تحت تأثیر معلمان خوبی که در دوران دانش‌آموزی داشتم، خود نیز مسیر معلمی را در پیش گرفتم و زمانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم، می‌توانستم در شغل‌های مختلفی مشغول به کار شوم، اما به خاطر شدت علاقه‌ای که به تدریس و آموزش داشتم، حرفه معلمی را برگزیدم.
توحیدی ادامه می‌دهد: قشر تحصیل‌کرده و دانشجویان در دهه ۵۰ بسیار کمتر از زمان حال بود و اغلب پسران برای کمک به خانواده و پدر مشغول به کشاورزی و دامداری می‌شدند، به همین علت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی می‌توانستند آسان‌تر جذب مراکز دولتی و اداری شوند، اما کسانی وارد آموزش‌وپرورش می‌شدند که علاقه‌مند به آن بودند.
این معلم با سابقه ۵۳ سال تدریس در آموزش‌وپرورش در خصوص بهترین خاطره‌ای که از دوران معلمی خود دارد، اضافه می‌کند: در سال‌های ابتدایی خدمت که سرباز معلم بودم در روستایی به دور از شهر خدمت می‌کردم و نیاز بود هر روز با اتوبوس به مدرسه بروم، اما اتوبوس همواره از جاده اصلی عبور می‌کرد، برای همین باید هر روز حدود پنج کیلومتر را پیاده‌روی می‌کردم تا بتوانم به جاده اصلی برسم؛ یک روز در میانه راه برف سنگینی که تحملش بسیار دشوار بود و سرمای شدیدی به همراه داشت، به حدی که از شدت سرما و کولاک دیگر توان ادامه دادن مسیر را نداشتم.
وی ادامه می‌دهد: ناگهان صدای فریادی به گوشم رسید و به محض شنیدن این صدا شوقی درونی در وجودم ایجاد شد و توانستم به سمت مبدا صدا حرکت کنم و مشاهده کردم که دانش‌آموزان روستا چون می‌دانستند در این سرما نمی‌توانم به مدرسه برسم، به دنبالم آمده‌اند، این از خودگذشتگی دانش‌آموزان برای همیشه در خاطرم مانده است و با یاد آن دلگرم می‌شوم، چرا که در آن شرایط ناگوار و ناامیدکننده و به دور از انتظار به کمکم آمدند.
توحیدی درباره خاطره یکی از دانش‌آموزانش که پزشک شده است، می‌افزاید: روزی بخاطر درد دندانی که داشتم به مطب دندانپزشکی رفتم، بعد از پایان درمان برای پرداخت هزینه به بخش پذیرش مراجعه کردم که ناگهان متخصص دندانپزشک گفت نیازی نیست حق ویزیت را پرداخت کنید، ما از دانش‌آموزان سال‌های گذشته شما هستیم، با شنیدن این حرف ناگهان مبهوت ماندم، زیرا بخاطر گذشت حدود ۱۵ سال با تغییر چهره آن شخص نتوانستم او را بشناسم، اما از اینکه او به چنین جایگاهی رسیده بود، خوشحال شدم.
مدرس نمونه استان اصفهان در سال ۱۳۷۶ ادامه می‌دهد: روزی در یکی از مدارس، دبیر آموزش زبان انگلیسی مرا در آغوش گرفت و گفت که از دانش‌آموزان چندین سال پیش من بوده است و در حال حاضر افتخار می‌کند که همکارمان شده است؛ همچنین حدود یک ماه گذشته فردی از ایتالیا تماس گرفت و بعد از احوال پرسی مختصری بیان کرد که از شاگردان من بوده است و در حال حاضر در ایتالیا مشغول به ادامه تحصیل در دوره دکتری است.
توحیدی می‌گوید: با اینکه ۵۳ سال است مشغول آموزش و تدریس هستم، هنوز خسته نشده‌ام و با علاقه بر سر کلاس حاضر می‌شوم و به دانش‌آموزان سال آخر دوره دبیرستان توصیه می‌کنم که یکی از اولویت‌های انتخاب رشته دانشگاهی خود را برای ورود به دانشگاه فرهنگیان اختصاص دهند، چرا که در این دانشگاه زمینه پیشرفت بسیاری برای ادامه تحصیل وجود دارد و با علاقه داشتن به حرفه معلمی می‌توانند در تحصیل و شغل خود موفق شوند و ارتباط خوبی با دانش‌آموزان برقرار کنند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است